Dag 13 Monte Verde vanuit de lucht

Vandaag hebben we ons ingeschreven om te gaan zip-linen, tokkelen van bergtop naar bergtop. De langste afstand zal 1.560 meter zijn en is daarmee de langste zip-line van Centraal-Amerika. We worden opgehaald met een bus en er staat al een grote groep te wachten. Eén voor één wordt ons een tuigje aangedaan en gevraagd of we de superman vlucht willen doen. Dat wil zeggen dat je de laatste twee lijnen hangend, als superman, kan nemen. de kinderen en ik bedanken daarvoor. Rob gaat het doen en hij krijgt een extra tuigje. Voordat iedereen een tuigje, een helm en handschoenen heeft zijn we een klein uurtje verder. Na de instructie doen we eerst twee kleine lijntje maar ik vind het al doodeng. Al gauw heb ik door dat je hierbij geen last hoeft te hebben van hoogtevrees. Het is bijna hetzelfde als in een skilift zitten (alhoewel ik dat ook eng vind). De afstanden worden steeds langer en met de 1.560 meter hang je echt heel hoog boven het dal. Met één oog kijk ik en al snel met twee ogen en geniet ik van het uitzicht. De kinderen vinden het geweldig. Soms gaan ze in duo afdaling. Lizzy achter Mick met haar benen om zijn middel. Daar gaan ze, toch wel eng je kinderen zo aan een koortje de afgrond in te zien gaan.

Als het afgelopen is vinden we dat jammer en het is veel te snel gegaan. Met Rob bespreek ik dat de wandeling in het NP van morgen maar omgezet moet worden in nog een activiteit. Met veel enthousiasme wordt ons voorstel ontvangen en we veranderen de planning in quadrijden.